Liselerde önemli günler için yapılan törenler pek sevilmez. Önce müdür çıkar konuşur, sonra tarih hocası ardından da 3-5 öğrenci şiir okur. Gerçekten sıkıcıdır, konuşmaları da şiirleri de dinleyen olmaz zaten.
Bizim lisede de benzer bir durum söz konusuydu. Fakat 18 Mart'lar farklıydı. Her yıl savaşın bir bölümünü konu alan tiyatro oynanırdı. Tiyatronun bitiminde herkes inanılmaz etkilenmiş olurdu. Gençlere günün anlam ve önemini anlatabilmek için doğru bir yol bulmuştu okulum.
Sanırım bu yüzden her yıl 18 Mart'ta tüylerim diken diken olur...
1 yorum:
maalesef gereken onemi , hakettigi degeri vermiyoruz bu aziz gune ! 14subata haftalar oncesinden hazirlanan bizler 18 marta gereken degeri vermiyoruz.. neyse sabaha kadar konusulur bu konu..
Biz denize kilit vurduk,
Kilitbahir diye.
Biz denize set kurduk,
Seddülbahir diye.
Hala anlamadınız mı?
Ey İngilizler,ey Fransızlar,
Avusturalyalılar,Kanadalılar,
Hala anlamadınız mı?
Boğaz kilitli,
Boğaz kapalı.
Burası öyle bir yer ki;
‘’Çanakkale Geçilmez’’ lakaplı.
Ruhlari sad olsun..
Yorum Gönder