1989 yilinda bugun. Turkiye Sovyetler Birligi dunya kupasi grup eleme macinin oldugu gun. Nasil buyuk bir heyecanla mac saatini beklemistim… Eger yenersek Italya 90’a gidecektik. Ah o kaybettigimiz Izlanda maci olmasa… Hep boyle oluyordu kolay maclari kaybediyor, zor olanlari kazaniyorduk. Sovyetler Birligi zorun da otesinde bir rakipti. Yenmemiz imkansiz gibi bir seydi ama ben yine de umitliydim.O gun aslinda sadece bir mac gunu degildi. Annemin dogum gunuydu. Ama mac annemin dogum gununden cok daha onemliydi benim icin. Nasil olsa her yil annemin dogum gunuydu. Boyle onemli bir mac her yil olmuyordu. Kutlamamistim annemin dogum gununu. Maca odaklanmistim. Yillar sonra o gunu hatirladigimda acaba uzulmus mudur diye soruyorum kendi kendime? Cocukluguma mi vermistir acaba? Ya ici burkulduyda? Tamir edebilmis miyimdir acaba 22 yilda? Aradan gecen onca yil benim hayattaki en buyuk tutkumu degistiremedi. Ama beni degistirdi…
Yillar sonra bugun… Yine bir milli mac var. Yine imkansizin pesindeyiz. Ve yine annemin dogum gunu. Saati sabahin 2’sine kurdum. Bu defa mac izlemek icin degil annemin dogum gunu kutlamasina internetten de olsa katilabilmek icin. Annemin yaninda olup O’na sikica sarilabilmeyi o kadar isterdim ki… Aslinda O’nu cok ozledigimi, uzakta gecen hayatin ne kadar zor oldugunu soylemek isterdim. Ama sustum. Turkiye’ye gitmeme cok az kaldi gibi bir seyler dedim. Bogazim dugumlendi. Gozume bir sey kacti...
Mac mi? Macla ilgili en guzel yorumu gecenlerde Bilgin Gokberk yapti. Surekli sifirdan basladigimiz icin sifirdan fazla uzaklasmiyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder