Yerinde İzledim

"Tatil Zamanı" yazımda bana 6 gün futbol izlettirmezler demiştim ya halt etmişim!

Bay B.'nin çabaları sayesinde Stade de France'da France'da Fransa-İngiltere maçını izleme şansına eriştim.

Champs Elysees'e de yürürken maç biletini nereden alacağımızı kendi kendimize sorduğumuz anda Paris Saint Germen'in "Fenerium"unu gördük:) Hemen içeriye girip Fransa İngiltere maçına bilet almak istediğimizi söyledik ama maalesef sadece kendi takımlarının biletini satıyorlarmış. Neyse ki bize yardımcı oldular da biletimizi alabileceğimiz adresi verdiler. 40'ar avroyu bayıldık, biletleri aldık ya dünyanın en mutlu insanı bendim. Artık sabahları kruvasan yesem de olurdu, kapiçino içsem de.

Maçtan yarım saat önce orda olun dediler. 7'de yola koyulduk. Malum Paris demir ağlarla yer altından örülmüş. 1 saat önce gider stadı gezeriz dedik. E güzel kardeşim yarım saat önce orda olun diyorsun da metroyla stat arasındaki yarım saatlik yürüme mesafesinden ne diye söz etmiyorsun? Stadı gezme hayallerim suya düştü. Maça 20 dakika kala ancak yerime oturabildim.

3 gün Avrupa'ya gittin de yarım saatlik yürüme mesafesinden şikayet eder mi oldun demeyin. Maç maceramın en güzel kısımlarından biriydi. İngilizlerle Fransızların hep birlikte yürüdükleri, tezahüratlar yaptıkları bu bölümde nasıl kimse birbirini ittirmedi, kimse kimseye sataşmadı anlayabilmiş değilim. Adamlar alenen Fransızlara bağırıyor, bunlardan hiç ses seda yok. Bense damarlarımdaki Türk kanıyla İngilizlerden biri Fenerbahçe'ye laf ederse diye tetikte bekliyorum, hemen orada kafa göz dalıcam:) Yiyorsa Kadıköy'de söyle bunları diycem, o derece hazırım olaya:) Kimsenin Fenerbahçe'yle filan ilgilendiği yoktu. Ben kendi kendime boşuna moda girmişim.

Stadın içine girdiğimde hayranlıkla ağzım da hafif açık kalmış bir şekilde etrafımı seyre daldım. Gerçekten çok ihtişamlı bir stat. Tamamen dolmuştu zaten, çok güzeldi.

Şunu gördüm ki Ribery Fransızlar için tam bir halk kahramanı. Topu ayağına her alışında bütün stat inledi. Anelka'yı da seviyorlar ama bizim kadar değil. Ayrıca Fransız Milli Takımı'nın oyuncusu da olsa Paris Saint Germen'de oynamayan Ligue 1 oyuncuları da ıslıklardan ve yuhalamalardan nasiplerini aldılar. Devid Beckham'a gösterilen sevgiye cidden çok şaşırdım. Beckham oyundan çıkarken Fransızlar da İngilizler kadar coşkuyla alkışladılar. Sanırım bu adamda şeytan tüyü var!

Bu Fransızlar işi bilmiyor arkadaş! Hatırlayınca yine sinirlendim. Koca 90 dakika tek bir tezahüratla geçer mi? O tezahürat da en fazla 1 dakika sürüyor. Biz durur muyuz hiç, hemen başladık "Şampiyon Fenerbahçem ne istersen iste benden, İstersen donatalım dört bir yanı bayraklarla lalalalala". Alkışı hak ettik tabi :) Utanmasam ayağa kalkmayan İngiliz olsun diyecektim ama abartmayalım dedim kendi kendime. İnsanlar oturarak maç seyrediyor, ben de Paris kazan ben kepçe dolaştığımdan yorgunluktan gebermişim. Avrupalı gibi izledik maçı ne yapalım:P

Hakem bitiş düdüğünü çaldı. 5 dakika içinde tribünde bir kişi bile kalmadı. Çıkışta kalabalıktan dolayı adım adım yürüdük metroya kadar. Bay B.'nin konuyla ilgili yorumu ilginçti: "Bu kadar güzel sarışın kız, yüzlerce erkeğin arasında nasıl böyle rahatça yürüyebiliyorlar?"

Sonuç: Hayatımın en güzel akşamlarından birini yaşadım. Ah bir de Henry olsaydı...